Escapardenne Lee Trail etappe Goebeslmuhle

Startpagina > Wandelen > EscapArdenne LEE Trail

> Na een tijdje wandelen langs de Schlënnerbaach nemen we rechts een paadje dat scherp en zeer snel stijgt naar een al even scherpe richel, de Molberlee. Deze geëxposeerde kam dankt zijn naam aan de bosbessenstruiken die er groeien. Boven verkeren we in een omgeving van een wild bebost landschap, zonder enig spoor van menselijke aanwezigheid in zicht.
> Het pad loopt boven op de kam en wordt wat smal. De omgeving vormt omwille van het groot aantal soorten mossen een waardevol natuurreservaat. Ook een speciale sprinkhanensoort kun je er aantreffen. Bij slechte weersomstandigheden is een tredzekere stap nodig, dit traject is dan ook minder geschikt voor hoogtegevoelige wandelaars omwille van de geëxposeerdheid.

> Bij de watertoren van Hoscheid zijn we op het één na hoogste punt van de Lee Trail, op zowat 493 meter. We gaan net voor de watertoren links een steenslagweg op langs enkele constructies van de Klang Weg. Kort voorbij de watertoren is overigens een aangename picknickplek. Over de veldweg zetten we al snel weer de daling in. We zoeken door dennenbos - snel hoogte verliezend - de beekvallei van de Lëtschbaach op.

> Tweede en meteen ook laatste dag op de Lee Trail. We gaan vandaag tot de finish te Kautenbach. Behalve 22 km afstand liggen er tussen Goebelsmühle en Kautenbach nog een pak hoogteverschillen. We zullen dan ook door een van de wildste delen van het Groot-Hertogdom Luxemburg wandelen. Het regende vannacht op de camping en ook de tent in alle vroegte opgeplooid bij regen.

> Iets voor 9 was ik alweer op pad! Het Lee Trail loopt over de verkeersweg die langs het station van Goebelsmühle komt. Ooit waren hier twee hotels maar nu is er zelfs geen café meer, er wonen hier dan ook maar enkele tientallen mensen. We volgen de valleiweg langs de Sûre nog wat verder en dan nemen we aan de linkerzijde van de weg een paadje dat steil hoogte wint. Hogerop wordt de stijging wat gematigder, het gaat wat verder zelfs wat op en af.

> Onderweg veel rustbanken, dit pad wordt ook een tijdje gevolgd door het Sentier du Nord. Het mooie pad loopt langs kleine, rotsige beekvalleien en over hellingen met vergezichten.
> Ter hoogte van een huis, gelegen in een uithoek van het dorp Schlindermanderscheid, gaan we rechts dalen. We bereiken de vallei van de Schlënnerbeek en verlaten het gemeenschappelijk traject met het Sentier du Nord.

> Ter hoogte van een plek met de naam Malpaartes gaan we rechts over een breed graspad. Het klimt naar een plateau met hooiweiden en stijgt verder door langs akkers tot op een verkeersweg. Daar gaan we rechts over 200 meter om dan links een veldweg door akkerlandschap in te slaan. De veldweg versmalt na een tijdje weer en gaat over in een ruw geaccidenteerd pad over de scherpe kam van de Hoflee.

> Tijdens de hete, droge zomer van 2018 brak op 7 augustus brand uit op de beboste helling langs het pad dat naar de Hoflee loopt. Dankzij de interventie van ondermeer 130 brandweermannen kwam de bosbrand snel onder controle maar zowat 10 hectaren bos werden verwoest, equivalent van ongeveer 14 voetbalvelden. Het Lee Trail was langere tijd niet toegankelijk. Inmiddels herstelt de natuur (foto RTL)

> Vlakbij ligt het geïsoleerde gehucht Ënnerschlënner, waar we niet doorwandelen. Over een tweetal uren zullen we nog door een ander gehucht lopen in deze beekvallei, er is immers een 'onder-' en een 'boven-'Schlënner. Piepkleine afgelegen valleigehuchten. Over een grassig pad door de mooie, stille en beboste beekvallei van de Schlënnerbaach, wat rustiger wandelen overigens na de inspanningen van het voorbije half uur.

> We volgen de beek stroomopwaarts, een prachtig wandeltraject. Onderweg komen we ook langs de installaties van een klankenpad, verderop zullen we er nog zien.

> Over de Molberlee stijgen we - een beetje verrassend - nog stevig verder door. Na een goeie 500 meter komen we van de graat af en wandelen we - nog steeds stijgend - over een veldweg Hoscheid binnen. Nabij het centrum nemen we de eerste straat links. Wil je echter iets drinken of eten dan kun je te Hoscheid terecht in het Hotel des Ardennes, daarvoor wandel je nog even rechtdoor tot de hoofdstraat, daar ga je 200 meter rechts.
> Het Lee Trail neem dus te Hoscheid de eerste straat links, een wijkstraat die naar een watertoren toe loopt.

> We dalen in zigzags, onderweg komt het Sentier du Nord er weer bij en op dat punt vervolgen we naar rechts. We kruisen nog een aantal verticale lee's. Beneden komen we in de buurt van een van de meest geïsoleerd gelegen rivierdelen van de Wiltz. Hier in de omgeving wringt ook de spoorlijn Kautenbach - Goebelsmühle zich door dit ingesneden landschap, met de hulp van tunnels uiteraard. We overbruggen het beekje Geischelterbaach en gaan naar rechts de beek stroomopwaarts volgen. Aan deze geïsoleerde plek zijn legendes en wilde verhalen verbonden, je kunt ze lezen in de wandelgids. Het moet lang geleden een wat behekste plek geweest zijn omwille van de geïsoleerde ligging. Het hoofd van de vallei biedt meer mogelijkheden voor exploratie maar het Lee Trail gaat na een tijdje scherp links.

> We wandelen haast helemaal in dezelfde richting terug maar wel over een stijgend pad dat stilaan wegloopt uit de beekvallei. Voorbij bos van produktiedennen komen we in wat meer open landschap. Wijk even uit naar links voor het spectaculaire uitzichtpunt Hockslee (rustbank). In de omgeving kan je zeldzame planten ontdekken zoals kartuizeranjers. Vanop Hockslee krijgen we in de diepte een eerste zicht over Kautenbach, ons einddoel.

> Weer terug naar het Lee Trail. We stijgen naar rechts nog wat verder door gemengd bos. Verderop nogmaals rechts. Nog steeds stijgend gaan we ook op een asfaltweg rechtsaf. Onderweg snijden we een stukje af van de asfaltweg en wat verder verlaten we de verharde weg door scherp links te gaan over een steenslagweg. Die leidt ons over de top naar de uitzichttoren Ueweschleedt. Langs de toren zetten we de afdaling in en komen we dadelijk langs een volgend uitzichtpunt, dat bij mooi weer door paragliders wordt gebruikt. Even genoten van het uitzicht en van de rondvliegende paragliders.

> We wandelen het gehuchtje Uewerschlënner binnen, bestaande uit slecht een paar huizen. Origineel idee van de Vereniging van Vrienden van de mooie Schlënnervallei: ze hebben hier voor een verfrissing gezorgd: uit een bak drank in de Schlënnerbeek mag je een drankje halen en je betaalt met een kleine donatie.

> We steken ze via een houten brugje over en gaan alweer stijgen, vrij gespreid en in lange zigzags. Boven op een heuvel lopen we vrij vlak of licht dalend verder. Heel wat paden splitsen van het Lee Trail af, we houden zowat dezelfde richting aan tot op het einde van de heuvel. Daar nemen we een single track door eikenbos, die wat sterker gaat dalen. Beneden komen we bij een monumentje voor een Luxemburgse verzetsstrijder die sneuvelde door een Duitse kogel.

> Het Lee Trail leidt ons de Schlënner over via een brug en met een klein ommetje komen we langs de oude dorpskapel die is gewijd aan Sint-Michiel. Daarna stijgen we over een breed pad weer snel boven de Schlënnervallei uit. Over een smaller pad stijgen we verder door en aan onze linkerzijde krijgen we nog een zicht vanuit een andere hoek over de Molberlee, waar we twee uren eerder wandelden. Op dit punt zijn we in vogelvlucht amper een 200 meter verwijderd van ons eerder tracé.

> De daling gaat sterker door nu over een rotsig en veel gebruikt wandelpad van schiefer. Voor de rest is het steeds maar dalen, tot we uiteindelijk langs de kerk van Kautenbach komen. Hier ligt het kruispunt van Lee Trail en Eislek Trail.
> Lee Trail en Eislek Trail lopen dan nog even tesamen verder naar het treinstation van Kautenbach, dat op 800 meter ligt. Eerst nog even nagenieten van een drankje op het terras van het café-hotel Huberty in het centrum van Kautenbach.
> Voilà, terminus. Zin in meer Escapardenne? Vanuit Kautenbach wachten maar liefst 106 extra wandelkilometers om ontdekt te worden, helemaal tot in La Roche-en-Ardenne, het Escapardenne Eislek Trail.